Gönül defterime çizdiğin bu resmi
Yarım bırakıp gitmekte neden
Ömrümü böyle bahar gününde
Gazel edip yerlere dökmekte neden
Bu kaçıncı beyaz sayfa sana verdiğim
Bir tomurcuk gonca idim
Ellerinde açtım gül oldum
Yeşerdi bütün yapraklarım
Bahardan bir dal oldum, öğretmenim.
Güneşim senden, suyum senden
Ah güzel orman, yüce orman
Bir sevgilinin pamuk elleri gibi
Ak bulutlar dolaşır bağrında
Bilmem kaç türlü kuş yuva kurmuş
Ana kucağı misali dallarında
Eteklerinde zil çalan derelerin
Neden bakmıyorsun hiç benden yana,
Gözlerinde silmediğim yaşlar mı var.
Aylar oldu görmeyeli, gelmiyorsun
Yollarında geçit vermez kışlar mı var.
Özlem ateşi yanar durur can evimde
Kara kalemle yazmışlar alın yazımı,
Silmeye elim varmıyor, silsem izler kalıyor.
Daha ne kadar dert çekebilirsin gönül?
Bilmem dertlerini hangi kantar tartıyor.
Virane duvarlara astım gönül sazımı,
Kayı verdin ellerimden su misali
Gözlerimden düşen damlaya karıştın
Dağladın yüreğimi, kurşunlarla yarıştın
Ay karanlık gecelerde seni kaybettim.
Geçtiğin yollarda izlerini aradım
Ömrümden nice mevsimler gelip geçerken
Baharımda goncalar açmadan solarken
Hazan rüzgarları esip dallarımı kırarken
Viran bağımda açan gülüm sen misin?
Aldım payımı bu dünyanın kahrı çilesinden
Hani yıllar geçse de hiç gitmeyecektin
Gönül borcunu tastamam ödeyecektin
En güzel yıllarımı benden çalıp gittin
Bana sensiz yaşamayı sen öğrettin.
Tanrı bilir alacağım vardı senden
Beni sen saldın bu amansız derde
Acı zehirleri sen koydun yüreğime
Dön diyorsun şimdi, eski günlerine
Nasıl dönülür bilmem, sen söyle
Aman dilemem senden bilirsin beni
Baharı müjdeleyen cemreler gibi
Yüreğime düştüğünde filizlenmişti
Gözyaşlarımızdan beslenip
Acı başaklar veren sevdamız.
Gözlerin gözlerime değdiğinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!