Nerden başlayacağını bilemediği günler olur,
neyi tutsan elinde kalır.
Unutamadığın anların içinde debelenip dururken yeni bir güne değil başlamak, düşünmek bile yük olur. Her insanın unutamadığı bir an vardır kimisi acıtır kimisi güldürür kimisi de öldürür. Öldüğü yerden yaşamaya başlar insan acılarını beyaz bir kefene sarar, kırıklarını ellerini kanatarak yerden toplar, yaşadığı tecrübeleri bir heybeye toplar sırtına alır yaşamaya başlar. Her ne olursa olsun,
acılarıyla, kırıklarıyla her ne kadar nadir olsa da mutluluklarıyla, ölüm meleği gelene kadar insan,
Ama eksik ama fazla yaşar.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta