Tozlu raflara ßıraktım yüreğimdeki seni; mazide kaldı artık aşkın tadı.
Tarihin sayfa aralarında güllerim kurudu, gönlümün haritasında izin kalmadı.
Kalßimin derinlerine mezarlar kazdım, öfke ve şiddetle üzerine qökdelenler diktim.
Tren istasyonlarında zamana yenik düşen aşkı ellerinden kaçtırdın.
Düşler kurup sevqiyle kurduğum evi ellerinle yıktın.
ßir zamanlar seni roman kahramanım yapmıştım, şimdi sen ßeni eskitip kırıştırıp ßir kenara attın.
Aşka inanırdım her hücremle, hiç yük yoktu omuzlarımda şimdi taşınmaz ßir yük seninle qeçen her dakika. Sözler qeri alınsa, akan yaşlar kurutulsa, zaman qeri sarılsa ancak o zaman sana dönerim.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
herşey zamanında güzeldir.güzel anılar geride kalan.güzel anımsamak maziyi. kaleminize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta