yaşamaktan korkuyoruz. Hepimiz de biraz biraz bu korkudan var.
Şarkı söylemekten, şarap içmekten, amansızca sonsuzluğa koşmaktan, okumaktan, yazmaktan, savunmaktan bir şeyleri, kırlarda menekşeleri sevmekten, aşık olmaktan ve küfürden...
Evet korkuyoruz.
Yaşamaktan, heyecanla yanmaktan tastamam korkuyoruz.
Bu yüzden hiçbir vakit yaşayamıyoruz. Ve yaşamsız ölüyoruz...
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta