Yaşamın Tırpanlandığı GECELER...

İsimsiz, sorgusuz bir aşkın solgun mısraları
Tümcelerimde boğulan

Surların ihtilal geceleri
Göz kırpıyor Mezopotamya'nın ıslak güneşine
Sırtımda yüzyıldan kalma yanıklara
Anam ağıtlarla yoğurt sürüyor

Börtü böcek kaplamış Hevsel bahçelerini
Ulu Cami'de erkeksi
Tömbeki nargileyi ciğerlerime dolduruyorum
Marpucumdaki sipside
Yalnızlığımın dumanı var

Binlerce yüz maskeli
Kimi boyalı, kimi yaralı

Balıkçılarbaşı'nda emekçilerin ter kokularını
Yüksek topuklu
Röfleli sarı saçlı kadınların kokuları yırtıyor

Asitleşiyor her dem
Dicle''min siyah saçlı
Uçurum gözlü asi kızı
Savrulan her dalgalı tele
Milyon dilek tutuluyor ayışığında

Yakamoz topluyor
Tütsülenmiş evliyalardaki
Yarınsız adaklarım

Kıraç topraklarıma
Usulca hüznün yağmurları değiyor
Yiyesim geliyor her çelişkiyi
Kar etmiyor
Takıntılı bir türkü tuturuyorum kavgalarıma

Sarmaşık misali
Dolanıyorum mors alfabesine
Ne uzun ne kısa çizgiler
Ne de noktaların yalnızlığı
Çözmüyor kitleleşmiş yaralarımı

Hasta bedenim kırıklaşıyor
İçimde sakladığım yaralı senler kırgınlaşıyor
Gövdem yasaklı aşkına koşarken istilaya uğruyorum
Tarihteki asılan her takvim yaprağına
Tütün sarıyorum
Balyoz vuruyorum artıksı benliğime
Tuz ekliyorum, kuram biçiyorum
*
Musa'ya haber salın!
Gezegenimde kısalan bedenim
İhtilal eşiğinde
Denizi olmayan bir yelkende fora olup
Küllerimi yakmaya geleceğim
Nuh'a haber salın!

Meral Bozkafa