Yaşamın ibresi Şiiri - Yorumlar

&&& Yaşamın ibresi



Figanı düşerken sararmış yaprakların
Çelikten örülmüş sandığım
Ağaçlarından
Kasvetli rüzgara kokuyordu
(Küçüklüğüme dokunuyordu)
Yaşamın ibresi...babamın gözünde.

“Çocuk değilsin sen! ” - diyordu,
Çocukluğumda bile...
Doğalmış meğer...yıllar geçti,
Babam bana - “Sen büyüdün...”
Asla demedi!

Ben şimdi bilgeli gibi
Sanki yeni doğan,
Erken doğduğumu sandığım
Zaman zaman...kavgaların peşinde
Savaşıyorum mimarisiyle
Çocuk ve orta yaşlılığımın
Beyaz kağıt üzerinde...

Akıntıya veriyorum
Ağzımdan düşen kelimeleri
Boyun eğmeden, kıyasıya
Yarışıyorum
Kızıl korlar üzerinde
Kaçarken pusudan...
Yaşayan bir ölüden ziyade
Yaşlanmış çocuk...olma korkusundan.

01.07.2005 / Çorlu

Yahya Akbulut



yasamin icinde yasanilmis bir olay kaleminizle kendini bulmus ayrica bana yapmis oldugunuz o güzel jeste ve bu uzun yol icin sarf ettiginiz o güzel sözlere tesekkür ederim ciraginiz olarak sizden alacagim destekle daha iyi yerlere gelmeye calisacagim saygilarimla hürmetler üstadim

Yaşlanmış bir çocuk olmak; doğmamış bir çocuk olmaktan ya da genç bir yaşlı olmaktan bin kat daha güzel sanırım. Tebrikler...

Akıntıya veriyorum
Ağzımdan düşen kelimeleri
Boyun eğmeden, kıyasıya
Yarışıyorum
Kızıl korlar üzerinde
Kaçarken pusudan...
Yaşayan bir ölüden ziyade
Yaşlanmış çocuk...olma korkusundan.

Güzel bir şiir efendim saygılar.......