YENİ BİR ÖYKÜNÜN İNSANLARIYIZ ARTIK
NE KARAKTERLERİMİZ BETIMLENEBILİYOR
NE GÖZLERİMİZ, KAŞLARIMIZ
UÇSUZ, BUCAKSIZ YABANCILARIYIZ
BU UÇSUZ BUCAKSIZ TARLANIN
ADINA DÜNYA DEDİKLERİ
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta