Gözlerimle kucaklar gibi yakınsın ;
Oysaki bozgunlara sürgün yüreğim
Hem acı hem imkansızsın ,
Bütün hayatı uyur hayallerimin
Farzet ki bir bataklıktasın …
Bu uykudan uyandırsan bir sabah vakti
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta