Yaşamak tükenmektir Şiiri - Muhammed Yağmur

Yaşamak tükenmektir…
Gözlerimizin kenarına düşen çizgilerde,
adımlarımızın yavaşlayan ritminde,
ve her sabah biraz daha eksilen
iç sesimizde gizlidir bu.

Gülüşlerimizden kırpıyoruz önce,
çünkü her mutluluk
bir parça umudu alıp götürür bizden.
Sonra sözlerimiz azalıyor;
anlatacaklarımız bitmiyor ama
dinleyecek kimse kalmıyor.

Yaşamak tükenmektir…
Bir gün aynaya bakıp
o bakışları tanıyamamaktır artık.
Gençliğin aceleciliği gider,
yerine ağır ve sessiz bir kabulleniş gelir.

Bazen sevmek bile eksiltir insanı;
çünkü her aşk,
biraz kendinden vermektir.
Ve bir bakarsın,
kendinden geriye,
yalnızca başkaları için harcadığın parçalar kalmış.

Yaşamak tükenmektir senyorita,
ama tükenişin de bir güzelliği var:
Her eksiliş,
insanı kendi gerçeğine biraz daha yaklaştırır.
Ve belki de
bütün mesele,
tamamen bitmeden önce
kim için yandığını bilmektir.