Yeter artık bu çürük oyun,
Yaşamak dedikleri nedir?
Her sabah aynı savaş,
Her gece aynı zehir.
Sustuk da ne oldu ha?
Dünya mı döndü doğruya?
Vicdan mı kaldı bir elde,
Adalet mi var hâlâ sokakta?
Yaşamak mı?
Ezip geçeni alkışlayan bir kalabalıkta,
Kendine yabancı bir aynada
Nefretle bakmak gözlerine her sabah.
Ölmek mi?
Belki de kurtuluştur bu çileden,
Belki bir tokat Tanrı’ya:
“Ben böyle yaşamam!” diye haykıranlardan.
Korkmuyorum artık ne sondan ne karanlıktan,
İsyanım var, içimde susmayan.
Yaşamak buysa,
Ölüm bazen bir onurdur, yaşamaksa utançtan.
Kayıt Tarihi : 4.8.2025 22:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!