Bir uçurum kenarında sorar insan,
Yaşamak mı sürgün, ölmek mi vatan?
Gözlerin daldığında sonsuzluğa,
Hangisi gerçek, hangisi yalan?
Yaşamak; nefes almak değil her zaman,
Bir ağırlık olur bazen omuzdan.
Sabahlar bile sessizce geçer,
Ve kalbinde yankılanır boşluk her an.
Ölmek mi?
Belki bir dinleniş, bir suskun çığlık,
Karanlıkta bile huzur aramak.
Bir yorgunluğun son molası belki,
Ya da hiç bitmeyen başka bir yanılgı.
Ama bir çiçek açar ansızın bazen,
Bir tebessüm doğar yabancı bir yüzden.
Ve o an anlarsın — yaşamak,
Belki de direnmek bütün gidenlere inat.
Kayıt Tarihi : 4.8.2025 22:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!