Boşluğundayım hayatın,en dibindeyim....
Sonu olmayan en dibinde....
Umutsuzluğun,
Çaresiz ve sessiz haykırışların.....
Hayallleri törpülenmiş bir insanım..
Aydınlık bir dünyanın, karanlık tarafındayım....
İçimdeki siyahların, dışarda ki renkli hayata bulaşmasını istemem...
Yoksa her yer karanlıktan geçilmez, görülmez karanlığın içinde ki aydınlık....
....................
Bak yine güneş doğuyor.....
Karanlıklar çıkıyor aydınlığa....
Gökyüzü o gecenin siyahına maviliğini boyuyor...
Uyanıyoruz her sabah....
Umuda pencere açıyoruz...
Yapmak zorundayız ama....
Yaşamak için...
.......
Öldürsekte içimizdeki umutları
Birer birer sönsede içimizde ki o ışıklar
Karanlığın aydınlık tarafı, karanlığına bürünse bile
Yine akşam olup siyahlar kaplasa da etrafımızı
....
Yapmak zorundayız....
........
Yaşamak için....
........
Çünkü; yaşamın olduğu yerde hâlâ bir umut vardır...
Kayıt Tarihi : 21.4.2019 21:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!