Yaşam Şiiri - Sebahattin Altan

sağdaki evden bir çocuk çığlığı yükseliyor
ağlama be bebeğim ağlayacak daha o kadar yılların olacakki
soldan loş bir ışık yırtıyor karanlığı
ask mı sevgi mi yoksa yılların yorgunluğumu bilinmez
köşedeki parkta iki çocuk uyuyor
ilgisizliktenmi sevgisizlikten mi acaba
karşıda hep aynı taksici olmayan müşterilerini bekler durur
kafasında bin bir hesap olmasınistiyor hiç sabah
bütün pislikler pusuda günün agarmasını bekliyor haince
hanımeli kokuları gittikçe yogunlaşıyor
genzimi yakıyor artık
tıpkı yaşam gibi.....