sevindim!
ağladım!
sustum!
yüzümde soluk
bazen bezgin
bazen küçük bir tebessümle...
elimde bazen kitap taşıdım
bazen birkaç ekmek.
sokaklarda yoruldum
çılgınca koşmaktan.
hayatı yaşadım;
olurunca!
kazma kürek salladım bilmesem bile.
balık tuttum hem de en tazesinden.
düşe kalka yaşadım.
yani yaşadım.
'yaşadıkça da anladım ki;
ömür denilen nehir,
nihayetinde zaman denizine dökülüyor.
insanlar yaşadıkça seviyor.
yaşadıkça ölüyor.'
Kayıt Tarihi : 14.1.2006 01:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!