Ben eskiden
Aynalar dünyasındaki ışıklardan biriydim.
Kapalı bir dünya.
Sonra, nasıl olduysa
Bazı aynalar tarafından
Sonsuzluğa sıçratıldım.
Sonsuz boşluğa doğru
Uzaklaşıyordum.
Görüyorum.
Görüyorum.
Durdurulamıyor.
O kadar durduramadım ki
Sonsuz boşlukta gitmek
Artık durmak olmuş.
Ben neler yaptım?
Ben sanki
O kadar kötü ki...
Bir pasta var.
Onu bozmaya çalışmadım.
Parçası olmadım.
Sanki
O pasta olmasın diye
İhtimal değiştirdim.
Artık...
Artık
Kimse yok.
Kimse nasıl olamaz?
Bu, yalnızlık değil.
Ne zaman
Kimin
Ne şekilde gideceğini bilemedim—
Kendim için bile.
Kayıt Tarihi : 7.4.2025 12:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!