Gökyüzü ağlıyor insanlar yağmur diyor fırtına kopuyor insanlar afet sanıyor şimşek çakıyor uzaktan birisi oo ne güzel diyor oysaki doğanın ınceden ınceye haykırısı yüreğimi dağlıyor. Dağlar geceleri rüzgarın eşliğinde dert yanıyor ben doğayım yaralıdır her yanım ben gökyüzüyüm is kokuyor yıldızlarım ben çiçeğim verimlenmiyor toprağım ey insan ben buzul dağlarında bir buzum eriyor buzlarım ey insan ben bir denizim tasıyor yavas yavas okyanuslarım...
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta