Bir dünü vardı
Doyasıya yaşamadığı.
Acılarla yaşamıştı bunca zaman,
Acılar öğretmişti ona,
Acımasız olmayı.
Zaman zaman,
Bastı nârayı yarınsız adam.
Öfke dolu bakışları çakmak çakmak olur,
Aydınlatırdı zifiri karanlığı.
Bir dünü vardı yaşamadığı.
Fakir bir mahallede,
Fakir bir yaşantısı vardı.
Bir sevdiği vardı,
Mahalle mektebinde tanıdığı.
Ve o aşkla büyüdü,
Büyüttü yüreğinde sevdayı.
O aşkla yaşadı,
O aşkla geçti delikanlılık çağları.
Yüreğinin bir parçası ezildi,
Bir parçası da dünde kaldı.
Yarınsız adam;
Bu yüzden istemedi,
Yarınları yaşamayı.
Alsancak İzmir
Yusuf BozanKayıt Tarihi : 27.1.2015 23:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
