Sonbahar dayanmıştı kapıya
Yağmur gökyüzünden ahenkle inerken dallara
Yaprak sararmaya yüz tutmuş haliyle
Nereye düşüp savrulacağını düşünüyordu.
İnsanlar ıslanıyordu...
Yağmurun şeffaf öpücüğüyle
Şemsiyelerini açanlar, bacaklarının nasıl olduğunu düşünmeden
Eteklerini kaldırarak kaçan kadınlar geçiyordu yoldan..
Sokağa attım kendimi
Yaprakların yağmurla dans edişini izledim.
Sessiz çığlıklarını....
Bundan sonra nerede şarkı söyleyeceğiz diyen
Bakışlarını gördüm.
Yürüdüm....
Issız bir sokakta, ıssız düşünceli adam
Üşümüş duyguları, soğuk parmaklarıyla
Çeviriyordu telefonu....
karşıdan gelen sesle ısındı belki de
O yinede korkak sesiyle soruyordu
“YARINA KAÇ SAAT VAR”sevgilim diye....
Kayıt Tarihi : 9.10.2002 23:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!