Saçım başım dağınık, harap haldeyim.
Hayat yordu beni, bilmem neredeyim?
Gecem gündüzüm yok, seni ararım.
Artık anla beni yorma kendini.
Ada sahilinden yalnız yürürken,
Duygularım destan yazıp dururken,
Gündüz aklımdasın, gece düşümde.
Sen yârim yaşam kaynağım sevgilim.
Hayat kısa, ömür bitti bitiyor.
Nafile çaba, nafile emek.
Artık anla beni, yorma kendini,
Son pişmanlık daha üzecek seni..!
Bozkurt'um hasretin bana yetiyor.
Seni düşündükçe hasta ediyor.
Sevgilim can dostum neredesin sen?
Hasretinden yandım, yanıyorum ben.
İbrahim Bozkurt
Kayıt Tarihi : 2.1.2019 15:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
7 kasım 2016 tarihinde İstanbul büyük adada nefes kampına katılmıştım.Bu manzum eser o günlerin anısı olarak ortaya çıkmıştır. Umarım beğeni kazanır. Saygılarımla.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!