Yarım Kalmışlık Şiiri - Ali Bıyık

Dünyanın her bir noktasında…
Senin bilmediğin…
Göz ardı ettiğin o diyarlarda…
Bir acı, bir feryat!
Hissetmiyorsan...
İnsanlığından utan.
Yalvarıyor insanlığa…
Bir insan…
Kac yaşında olursa olsun…
O bir insan.
Bir bak!
Dön bir kere daha bak!
Biri tecavüz ediyor.
İnsanlık adına…
Biri öldürüyor.
Barış adına…
Suçu neydi?
Günahı neydi?
Gözlerinden yaş değil!
Kan akıyor.
Ölümü arzuluyor.
Öldüremiyor kendini.
Biliyor ki o kutsal ruh…
O kutsal beden…
Kendine emanet.
Biliyor ki…
Bir can almak…
Tüm insanlığı öldürmek olduğunu…
Biliyor.
Nasıl edecek ona hıyanet?
Bir acı, bir feryat…
Hissetmiyorsan…
İnsanlığından utan.
Dün oraya düşen ateş…
Yarın koynunda olacak sana da eş.
O zaman…
Bir güneş gibi…
Bir cehennem gibi…
Seni de yakacak.
Anlayacaksın o dünkü yangını.
Hissedeceksin o acıyı.
Duyacaksın o feryadı.
O çaresiz bir şekilde çırpınışı…
Gözlerin ile resmedeceksin.
Hiç düşünmedin mi ey insan?
O, annendir.
O, kız kardeşindir.
O, babandır.
O, erkek kardeşindir.
O, sensin.
Bir acı, bir feryat…
Hissetmiyorsan…
İnsanlığından utan.