Yarım Kalmışlığım Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Sen olmazsan olmaz...
Açmaz saksıdaki güller,
Şarkı söylemez fesleğenler.
Ben mutlu olamam bir daha.
Sahi, kararlımısın bu defa gitmeye?
Bitirebilecek misin bizi?

Benim gücüm yetmez, yüreğimi söküp atmaya...
Elim varmaz kapıyı çarpıp gitmeye,
Dilim varmaz “O gitti.” demeye.
Gitmesen olmaz mı?
Bitmesek olmaz mı?
Sen yokken ben nasıl tamamlanırım?

Yokluğunun düşüncesine bile katlanamayan ben,
Nasıl derim peki, “Öyle olsun.” diye?
Etimden et kopar, canımdan can...
Sahi, böyle severken gitmeyi kolay mı sandın sen?
Yokluğuna nasıl alışacağım ben?

Ya gecenin bir yarısı seni özlersem?
Ya birden hava bozup şimşek çakarsa?
Biliyorsun, gök gürültüsünden çok korkarım.
Ya istemsizce dolarsa gözlerim,
Başımı dizlerinden başka kimin dizlerine güvenip yaslarım?

Off... Yokluğunu anlatmaya çalışsam da anlatamıyorum.
Rüzgârın dalları kırdığı gibi kırıyor kollarımı hasretin.
Ciğerlerim hâlâ kabul edemiyor gidişini,
Homurdanıp duruyor.
Uykusuz gözlerim kirpiklerimle savaş hâlinde,
Başımda hep bir ağırlık...
Sokakta herkesi sana benzetiyorum.
Yok yok, merak etme, şizofren değilim.
Ama her an olabilirim.
Yani...
Artık ben de benden umudu kesmeye başladım.

Perdeler hep kapalı odamın,
Aç aç dolaşıyorum.
Açlık aklıma hiç gelmiyor da...
Keşke kapatabilse birileri şu özlem denen taksimetreyi.

Dün doktora gittim,
“Al,” dedim, “içimden onu sök at!”
Baktı derin derin gözlerime:
“Maalesef,” dedi, “kalbe söz geçmez.”
Geçmiyor...
Bitmiyor...
Dinmiyor...

Kalp nakli mi istesem, bilmiyorum.
Ama canım acıyor.
Canım yanıyor.
Ve ben...
umutsuzum.

Bir resmin var başucumda,
Her gece konuşuyorum seninle sessizce.
Cevap gelmiyor, gelmeyecek de, biliyorum...
Ama seni düşünmek bile iyi geliyor bana.

Şimdi sorsa biri:
“Ne eksik hayatında?”
Ya da: “Neye ihtiyacın var?”
Utanmadan adını haykıracak kadar seviyorum hâlâ seni,
Tüm yarım kalmışlığıma inat...
29.04.2025