bir yüzü uysal bilgeydi diğeri öfkeli çocuk
şiir taslağından çıkarılmış dizeler gibi kederliydiler
bir beyit olmaya ramak kalmıştı ama
dar vakitlerdi işte devamlı zil çalıyordu
bilge, sözlüklerde adı hiç geçmemiş “gül”ü,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta