Yarım kalan şiir Şiiri - Muhammed Yağmur

Bir dizeyle başladım sana,
devamını getiremeden sustum.
Kalemim elimde titredi,
mürekkep sana dokunmaktan korktu.
Biliyordum, bitirirsem
sen de biterdin içimde…

Bazı cümleler vardır,
yalnızca yarım kaldığında güzeldir;
bizim gibi…
Ne başı tamdı, ne sonu;
arada bir yerde asılı kaldık,
hiçbir zaman düşemeden toprağa.

Gözlerinle başladım,
gülüşünle devam ettim.
Ama dudaklarının suskunluğu
bütün harflerimi boğdu.
Yutkundum, yutkundum,
ve her yutkunuşumda
şiirimden bir kelime eksildi.

Seninle bitmeyen bir bahardık,
ama hep kışa doğru yürüdük.
Her adımda biraz daha üşüdü ellerim,
biraz daha karardı gökyüzüm.
Ve o yüzden
bu şiir, ısınmadı hiçbir zaman.

Bazen düşünüyorum,
belki de en güzel şiirler
yarım kalanlardır.
Çünkü tamamlanan her şey
unutulmaya mahkûmdur,
ama yarım kalan,
ömrün sonuna kadar kanar.

Şimdi masamda,
kapatılmamış bir defter gibi duruyorsun.
Ne zaman açsam,
kaldığım yerden değil,
yandığım yerden başlıyorum.
Ve biliyorum;
sen bitmedikçe
bu şiir de bitmeyecek.