"Yarım Kalan Kelimeler"
Bazı sabahlar, gözlerim açık,
Bir bilsen ne karanlık başlıyor güneşin altında.
Seslerin yankısında kaybolmuş adımlarım,
Ne söyledim, ne duyurdum kimseye belli değil.
Senin adın yankılanıyor,
Her suskunlukta, her nefeste.
Çığlıklarımı duymadın,
Sustuklarımla var oldum,
Sen sustuğun her an, içimde bir dünya battı.
Beni hep sessiz sandın,
Oysa her an fırtınalar kopardım,
Kırıldıkça dirildim,
Sen anlamadın ama ben hep savaştım.
Kimseye yükleyemedim senin yokluğunu,
Ne sevdanı, ne acını,
Sigaramın dumanında sakladım adını,
Her nefesimde biraz daha yanarak.
Sen dayan be adam,
Yüreğimi yaktığın gibi sen de yan.
Bu hayat beni öyle bir yıktı ki,
Küllerimden bile doğmaya çalışıyorum.
Kırk bir yaşıma geldim,
Kırk bir kere maşallah denmedi,
Kırık kalbim kaldı elimde,
Dost dediğim, düşman oldu en sevdiğimden beter.
Ben yaralarımla varım şimdi,
Senden kalan ne varsa toparladım,
Biriktirdim her darbeyi,
Yüreğimde açtığın her yarayı sevdim belki de.
Ama unuttun bir şeyi,
Ben insanlara güvenmekten vazgeçmedim,
Her defa düştüğümde, bir umutla kalktım yeniden,
Çünkü her insan yeni bir başlangıç, yeni bir umuttu benim için.
Nankörlük gördüm belki ama,
Bu da beni ben yapan gerçekti,
Ben yarım kalan tüm kelimeleri tamamlayacağım,
Yine de güveneceğim,
Sevdikçe yenileceğim belki ama,
Bu kalp sevmekten vazgeçmeyeceğim
Kayıt Tarihi : 1.10.2024 22:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!