Yarım Kalan Hikayem Şiiri - Sultan Polat

Nasılda hissettirmeden sardın benliğimi,
En yakınım, en çok istediğim oldun,
Her kaçışta bir adım daha yaklaşıyorum.
Uzaklaşırken en gerçek parçan oluyorum.
Duvarlarımı yıktın,
Sakladığım beni buldun.
Kapatmışken kalbimi, duygularıma,
Açtın, çıkardın en derinden,
Unutturdun acılarımı,
Kendi kendime avunuşlarımı…
Sıkı sıkı sarıldın ruhuma kadar
Buzdan kafesimi kırdın.
Sımsıcağım seninle.
Olmamalı!
Bitmemeli bu hikaye!
Ruhum bu kadar yakınlaşmışken sana
Aklım uzaklaştırmamalı beni senden.
Kendimi değil seni üzmekten korkuyorum.
Unutuluş saatleri incitecek fedakar kalbini
Olamıyorum seninle
Sensiz de…
Yarım kalan hikayelerimin arasında kayboluyorum
Seni de orda kaybetmek istemiyorum.
Uzak dur benden
Daha fazla üzülme
Alışma bana
İncinme
Kırarım seni
Ama belki daha çok bağlanırım
Gözyaşlarım içime akıyor benim
Ağlama sen de
Düşünme beni benden fazla…
En ağır yüküm
Bakışlarındaki hüzün
Belki bir daha olmaz
Çıkmaz karşıma senin kadar
Beni sevecek biri
Bir daha kimse anlamaz beni senin gibi
Ama git yine de
Daha fazla yıkılmadan
Kendime değil sana bu telaşım
Kurtarıyorum seni kendimden
Anlarsın beni belki
Ya da kızarsın bana
Cevapsız kalsa da soruların
Kendimi değil inan
Seni üzmekten korkuyorum
Özle beni
Ama nefret etme
Yarım kalan hikayem
İmkansız aşkım…
Başlamadan bitenim…
Bekleyenim…
Her şeyim ve hiçbir şeyim…
Git benden
Daha fazla üzülmeden…