Yarım Kalan Günler Şiiri - İslam Demir 2

Gün başlıyor, ama ben tam değilim,
Bir parçam uykuda, bir parçam dünle meşgul.
Aynada göz göze gelmekten kaçıyorum,
Çünkü bazen yabancı biri bakıyor içimden.

Bir çanta alıp çıkıyorum evden,
İçinde yorgunluk, sessizlik, biraz da suskunluk.
Kimseye anlatılmayan düşünceler
Sokak lambaları gibi sönüyor adım adım.

Kalabalıkta bile yalnız kalabiliyor insan,
Konuşurken bile susabiliyor.
Bazı cümleler var dudakta değil—
Boğazda düğüm, kalpte yankı sadece.

Akşam olup dönerken eve,
Hiç yaşanmamış bir gün gibi geliyor arkamda kalan.
Ve ben yine erteliyorum her şeyi,
Bir sonraki sabaha, bir sonraki “belki”ye…