Yare Selam Şiiri - Seyrani Göl

Şimdi boşluk kokuyor çeşme başı.
Köy yollarında eski bir ayak izi;
Kim bilir, belki sen de duymuşsundur
Kalbimin neden bu kadar üzgün olduğunu.

“Git,” demiştin ya hani,
Ben seni unutup gitmedim ki.
Yalnızca içimde çöktü bir ev;
Kapıları kırık, unutulmuş pencereleri.

Kırlangıç yuvası duruyor dam altında,
Ama içi boş,
Tıpkı benim gibi.

Bazen düşünüyorum:
Sevda bir ateşse,
Ben niye kül olmadım da
Hâlâ bu yangın içimde sürüyor?

Elbet geri dönmez gidenler,
Ben bunu bilmez miyim?
Ama yine de her sabah
Bir umut serpiliyor avuçlarıma,
Sanki sen az önce
Kapıyı çekip çıkmışsın gibi.
S.GÖL