Yaranamadım Şiiri - Sami Ambarkütükoğlu

Kimedost dediysem, hep kazık attı,
Dünyada kimseye, yaranamadım.
Öyle sözler duydum, ok gibi battı,
Bir türlü kimseye, yaranamadım.

Var günde dostlar, peşimde gezer,
Dar günde sözlerle, tuz gibi ezer,
Muhanedin derdi, çetindir üzer,
İyilik mundarmış, yaranamadım.

Selamsız geçmeyen,selam vermiyor,
Ne haldesin diye, bir kez sormuyor,
Düşmüş boş ver diye, gözü görmüyor,
Herkese dostoldum, yaranamadım.

Yılan toprak biter diye, az az yalarmış,
Her şeyin fazlası zarar, normalı kârmış,
Gerçek dost dediğim, meğer yalanmış,
Varımı hep verdim, yaranamadım.

Şu yalan dünyada, fazla güvenme,
Kendini bilmezlere,değerde verme,
Oturamayacağın yere,minderi serme,
Kırk yaşıma geldim, yaranamadım.
05.04.2001
Sami Ambarkütükoğlu