Yaram Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Sana yar demiştim,
Yaram oldun.
Şimdi akıttığım her damla yaş
Boynuna asılı bir zincirin halkaları olsun.

Beni ansızın bırakıp gittin ya,
Gittiğin yollar sonun olsun.
Bu gece, seni beynimde bitirmeyi diliyorum
Yani unutmayı:
Ellerini,
Gözlerini
Ve sözlerini unutmayı diliyorum.

Bir zamanlar üç dilek hakkım vardı;
Sen,
Sen,
Sen… diye haykırmıştım.
Bu günlerde ise
Sadece dilimden dökülüyor: “Git…”

Yirmi dokuz harfin aciz kaldığı anlardayım;
Üç harfin bir yüreği
Ne kadar kanattığına şahitlik ediyorum.
Gözyaşlarım, gidişinin ayak izlerini yıkamak ister gibi
İstemsizce boşalıyor.

Yüreğimin caddesinde
Bayraklar yarıya iniyor…
Yasa bulanıyor koca yürek,
Lebsiz bir dil,
Kimliksiz bir lehçeyim.

Bir bebeğin “anne” dediği gün gibi heyecanlıyım,
Bir yanım hâlâ çocuk,
Bir yanım asi bir kız.

En çok ağrılı yanımla kapındayım.
En çok bugün ihtiyacım var,
En çok bugün özledim avuç içlerinin kokusunu.

Ölüme an kadar yakın,
Mutluluğa kilometreler kadar uzağım.
Silgim kendinden tükeniyor,
Usulca sokuluyor gece
Soluma soluma.

Yılan dilin parçala­sa da yüreğimi,
Ölmemeye yeminim var.
Mutluluğa beş var
Ve ben ilk defa korkuyorum.

Ama hâlâ bir yerlerde umut arıyorum;
Küllerimin içinden doğacak bir sabah,
Gözlerimin içindeki son ışık,
Belki de içimde saklı bir dua.

Şimdi ellerimle gecenin saçlarını tarıyorum,
Rüzgârın omuzlarına yüklenmiş bütün yaralarımı
Birer birer savuruyorum.

Biliyorum, bu yol da biter,
Biliyorum, bu acı da diner,
Ve biliyorum;
Yüreğimdeki bu sızı
Bir gün bana yeniden
Kendimi anlatır.

Ve yine biliyorum; ben kendime döndükçe
Sen içimde kaybolacaksın, yar.
Artık saatim hasreti
Ve dudaklarım adını anmayacak.

Son kez asıp ceketimi duvara
Terk edeceğim İstanbul’u.
Artık İzmir aşk ise
İstanbul ayrılık adam,
İstanbul ayrılık…
02.01.2025 01:51