Yaralı Serçe Şiiri - İsmet Koyuncu

Yaralı serçe
Nihavend makamında
Buselik sesi uzar
İner çıkar Kederini yansıtarak.

Elif'le başladı kutsal kitap
Ve Elif'le sürdü hayat
O,bir yaralı serçe
Kimselerin bilmediği alem'lerde.

Sırtında taşırsın gam'ı belayı
Her yeni gün umutlar getirir
Gelen mevsimler bir başka aldatır
Okunur gözünde kederin izi.

Giden bir daha geri gelmedi
Yaralı serçe yeni düşler görmeden
Zifiri bir karanlığa gömüldü
İhanetin en katmerlisini yaşayarak.

Gün gelir ne baktığın gemiler
Ne'de huzur bulduğun denizler
Kar etmez yaralarına yarınlarına
O'musibet gün yerleşir anılarına...

Yaralı serçe
Kahkahasının ardında gizliydi hüznü
Ve gülen gözlerinin ardında saklardı
Saçlarına yağan kar tanelerini..

Elif ismiyle başladı ömrün
Elif gibi özeldi bir yerde
Hepsi güzeldi kar tipi fırtına
Hüzün kokardı gözde yağmurları.

Her insan gibi muhtac olursun
Bir nefese bir teselliye
Gecenin en zemheri vaktinde
Uğultular ve hıçkırıklar karıştığında.

Doğan güne geçermi hükmün
Bir aciz kulsun nedir'ki mecalin
Kader yazmışsa oynananları
İşte bu'dur yaralı serçe ahvalin.

Gelip geçer acı dediğin
Ve yaralı serçe ömür saydığın
İki kişilik kısacık bir kelam'dır
Elif diye dünyaya selam bıraktığın.