Aşkın en garip haline düştüm yar.
Aç kapını sonsuza kadar bana yar.
Güller açmayınca goncam da, felek vurdu beni yerden yere yar.
Aşkın panzehirini sende içtim.
Ellerimle ektiğim çiçekleri sende yaralayınca aşkın en garip halinde sustum yar.
İliklerime dokundu yaram, merhemi sende olunca.
Gayri iyileşmez bu gönül felek beni yerden yere vurdu sen olmayınca yar.
Sen olmayınca yar.
YUSUF AHMET BOZ
Kayıt Tarihi : 23.6.2025 08:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!