Yar diyerek Şiiri - Zeynep Ceylan

Yar diyerek tuttum gecenin elinden
Sözlerin uykusuzluğuna sarındım
Bir sen, bir de suskunluğum kaldı bana
Kalan her şey; ya gitti, ya yarım…

Yaralı hayallerle sardım kalbimi
Bir gülüşüne bin dua ettim
Gözlerin, bana bilmediğim yollar çizdi
Ve ben hep yolunu bekledim…

Günler sustu, saatler küs bana
Her anın adını sen koydum
Sensizliğe alışmıyor bu can
Adını iç çekerek andığımda

Yar diyerek sol yanımı büyüttüm
Aşkınla değil, yokluğunla serpildim
Her gözyaşımda bir şiir oldun
Ama hiçbiri sen gibi gülmedi…

Ay, şahidim oldu sessizliğime
Bir adım bile yaklaşmadın bana
Ben yine de senden vazgeçmedim…
Bir çizik attım üstüne senle olan ne varsa