Yar Şiiri - Talip Levent

Gül yüzlü meleğim din
İblisi bir şeytan oldun
Hayat veren Cebrailim
Canım alan Azrail oldun

İbrahim'i ateşte yandım
Yüreğimde kavruldum
Güller yeten gönül hanemde
Nemrut'a ferman oldun

Musay'dım ya nehrinde
Yüzerken beşik oldun
Kavuştuğun saltanatta
Sevgime mazhar oldun

Sen neydin benden önce
Ne olduysan ben de oldum
Eksilmedi bende bir şey
Ancak sen layığını buldun

Bana deme ey yarenler
Türlü oyuna kurban oldum
Kaç yürekte ararsam da
Sevgisiz ve çorak buldum