Yar. Şiiri - Bekir Yavuz

YAR ...

Yirmi yedi şubat, yıl yetmiş yedi,
İlk gördüğüm anı unutamam yar,
Her manası güzel, o gözlerini,
Cennet bildim nasıl, unuturum yar.

Vatan nöbetine, sen uğurladın,
Sözleştik beklerim demedin mi yar,
Son kez buluşması bu dudağının,
Sarılıp boynuma öpmedin mi yar.

Gidip de ellere yar olmadın mı?
Nöbetleri bana dar ettin ya yar,
Bana emsal olmaz, sümsük birini,
Kendine eş diye seçmedin mi yar.

Ömrümün kırk yılı zehir zemberek,
Enkaza çevirdin beni sen ey yar,
Sana oyun etmiş o kahpe felek,
Şu ömrüm boş yere heba oldu yar.

Altmışı geçiyor baksana yaşım,
Bir gün olsun beni güldürmedin yar,
Sen bu hayattan hiç, ders almamışsın,
Kırk yıl oldu hala, değişmedin yar.

Bektaş'ım kendini, hiç boşa yorma,
Seviyorum demen, yalanmıydı yar,
Olmayan sevgiyi doluya koyma,
Kırk yıldır yaşayan,bir ölüyüm yar.

Bekir Yavuz
24/Ağustos /2017/perşembe
Beyoğlu/İstanbul.