Yar. Şiiri - Bekir Yavuz

YAR ... (236)

Yirmi yedi şubat, yıl yetmiş yedi,
İlk gördüğüm anı unutamam yar,
Her manası güzel, bakan gözleri,
Cennet bildim nasıl, unuturum yar.

Vatan nöbetine, sen uğurladın,
Sözleştik beklerim demedin mi yar,
Son kez buluşunca, dudağın busen,
Sarılıp boynuma öpmedin mi yar.

Gidip de ellerde, seçtin birini,
Nöbetleri bana dar ettin ya yar,
Bana emsal olmaz, sümsük birini,
Kendine eş diye seçmedin mi yar.

Ömrümün kırk yılı zehir zemberek,
Enkaza çevirdin, sen beni ah yar,
Sana oyun etmiş o kahpe felek,
Şu ömrüm boş yere heba oldu yar.

Altmışı geçiyor baksana yaşım,
Bir gün olsun beni güldürmedin yar,
Sen bu hayatta ki, ekmeğim aşım,
Kırk yıl oldu hala, anlamadın yar.

Bektaş'ım kendini, hiç boşa yorma,
Seviyorum demen, yalan mıydı yar,
Olmayan sevgiyi doluya koyma,
Kırk yıldır yaşayan, bir ölüyüm yar.

Bekir Yavuz
24/Ağustos /2017/perşembe
Beyoğlu/İstanbul.