Yar Şiiri - Cengiz Dursun

Yakılmış hüzünlerdir yüreğime saplanan
Ne varlığı hazin, ne kırmızı düşlerim
Anla beni sevgili, seninle var olsam da
Yokluğunda müheyya gözümdeki yaşlarım

Şebboy kokmaz tenini, tanımasaydı seni
Baykuş konamazdı kalbimin viranına
Rüzgar savuramazdı ruhumun küllerini
Dokunamazdı hasret ömrümün bir anına

Yakılan her ateşin dumanında tükendim
Vuslat yetişmedi hiçbir zaman ahıma
Kısılan bakışların arkasına gizlendim
Değmedi yitirdiğim hiç bir an eyvahıma

Vuramadım namerde darbelerin aşkıyla
Sıkılan yumrukların sıkısında dolandım
Haykıramadım seni üzülürsün zannıyla
Hıçkırıkla birlikte gözyaşına bulandım

Ey yar tutamadım düşümde ellerini
Her gözümü yumuşum seni götürdü benden
Heyhat, var olsaydın yaşayamazdım seni
Kıymetin sükut eder, düşerdin yüreğimden

Acaba bakışında özlediğin yar mıydım
Her fikrinde dolaşıp, düşlerinde var mıydım
Bilemedim ben miydim yüreğinde tuttuğun
Ayazında alev, yandığında kar mıydım