Yar 3 (47) Şiiri - İbrahim Arslan

Yar
senin bir gülüşün
bende bin kapı açar
bir geliver bana
yalan olmasın
gül gibi açsın şu çöl gönlümde
senin aşkın...
ölene kadar seni seveceğim ben,
vazgeçmem diyorum,vazgeçmem!
ya öldür beni kurtul
aşkımdan
ya karanlık gecelerime
güneş gibi doğ...

yar
senin bir gülüşün
bende bin kapı açar,
bir geliver bana
yalan olmasın...

hür olan bir ruhum vardı,
o da ellerinde esir,
bir bakışına köle olsam az gelir
sabah-akşam kalem elimde
seni anlatsam inan az...
biraz rüzgar gibi es buralarda
sen gelde istiyorsan ölüm getir...

yar
sensiz bir günüm
bana bin yıl gibi
bir giriver bu kapıdan
yalan olmasın...

yar
sevgimi bilseydin
ya da görseydin halimi
acırdın!
ben senin eserinim oysa
bu hale beni sen getirdin,
mecnun mu çok çekmiş ben mi?
sen mi zalimsin,leyla mı?
görseydin halimi
karar verirdin...

sana şiirler yazmayacağım artık
istiyorsan adını anmayacağım
istiyorsan terkedeceğim bu şehri
bir daha dönmemek üzere
ama asla bu sevgimden utanmayacağım

sensiz
sonbahar geldi
kış geldi
ülkeme
kuşlar göç etti,
ilk defa
güller açmadı
bülbüller
feryat-figan etti...

yar
bir gel bana
bir gül bana
bir gülüver bana
bir elini ver
elime
yalan olmasın

yar
senin bir gülüşün
bende bin kapı açar
bir geliver bana
yalan olmasın...
(11.11.04)