Yapayalnız Şiiri - Ahmet İnce

parmaklıklar arasından
kara bir kedi gibi
tırmanıp geldi yine akşam
çöktü ağır bir hüzün
uykusuz gecesine koğuşun

sen ey ranza üstündeki şair
çiçek açsın mektupların
o gizemli kızın
aşkı arayan gözlerinde
bahar uyansın

koğuşta
gözler seyirci şimdi
camdan yansıyor dünya
kan ve barut geçiyor acılardan
sen yapayalnız

birazdan
tutsakların alışılmış türküleri başlar
yanar üzünçle sigaralar
özlenen günlerin parlak düşlerinde
demlenir geceler
çayların sıcaklığında
yoğunlaşır söyleşiler

sen yine yapayalnız
yazarsın durmaksızın
dilerim ki
o gizemli kızın
perişan gönlü çiçek açsın