Yanlizlik kiyameti ! Şiiri - Neslihan Akay

Sustuğum şeyler var,
hiç konuşamadıklarım.
İçinde kaybolduğum şehirler
ve içimde kaybolup giden insanlar var.
⋇⊶⊰⊱⊷⋇
Bir süre sonra kendi kendine
iyi gelmeyi öğreniyor insan
İşte o vakit, ne gidenlerin
nede gelenlerin hiç bir önemi kalmıyor.
⋇⊶⊰⊱⊷⋇
Kimliği işgal edilmiş,
sevdaların tutsaklığı var.
Elimdeki silahı kalem biliyorum da
sözcükler yabancı nokta,
virgül, mezar taşı.
⋇⊶⊰⊱⊷⋇
Ben seni okur ruhunu yazarım da,
sen oluşun senin yokluğunda,
ben oluşum ağlamayı bırakmıyor.
Derdimizi bilemedik belki ama
kendimizi bildik.
Güzel gözlerine o zaman
da söylerdik, olmadı.

꧁⋇⊶⊰♥⊱⊷⋇꧂

Sen Güneş ile Ay arasında

kimsenin kokusunu bilmediği rüzgardın.
Bense saatlerce
konuşabilecek kadar doluyum ama
tek kelime edemeyecek kadar
yorgun ve suskundum.
⋇⊶⊰⊱⊷⋇
Ruhu parçalanmışların durağı burası.
Kalemimin ucundan
damlayan mürekkep gözyaşı.
⋇⊶⊰⊱⊷⋇
Belki de bizi mutlu
eden üzüntülerimizdir.
Hepimiz ölüyoruz işte bir köşede.
Acılarımızı içimize göme göme,
dertlerimizle tek başımıza.
⋇⊶⊰⊱⊷⋇

Sana hissettiklerim üşüyen bir elin,
yakın bir cebe sığınması gibiydi.
içimdekini anlatmaktan susup
bir köşeye çekilmekten o kadar
yorulmuştum ki, çaresi Neydi?
Belki de çekip gitmekti.
⋇⊶⊰⊱⊷⋇
Kanatlanıp uçacak oluyorum ama
kanatlarımın olmadığını,
yere düşünce anlıyorum.
Yalancı Bahar'a kapılıyorum işte,
ne de olsa insanım.

꧁⋇⊶⊰♥⊱⊷⋇꧂

Bedenler farklı, ruhlar farklı yerlerde
her ölen toprağa gömülmüyor
bazıları kalpte ölüyor,
kalbe gömülüyor ve
bazen hissedersin işte.
Bu bilmekten öte bir şeydir.
⋇⊶⊰⊱⊷⋇
Her ne kadar imkansız olsak bile,
ben hâlâ senin için varım.
İnsan hep "iyi ki" demek istiyor ama
sonuç "Keşke" diye başlayan cümlelerle
bitiyor, güzel gözlüm !
⋇⊶⊰⊱⊷⋇

Bak şimdi apayrı köşelerdeyiz
ziyan oluyoruz, noksanız.
Saramıyoruz yaralarımızı.
Zifiri karanlıklara aşinayız da
böylesi ölmelere değil.
Ölen de bedenimiz değil zaten,
ölen can verdiğimiz umutlarımız ve
hayallerimizdi.

꧁⋇⊶⊰♥⊱⊷⋇꧂

Biz hep yaralı kuşları sevdik
ama sevdikçe iyileştiler,
iyileştikçe uçup gittiler.
Bakma benim böyle şiirler yazdığıma,
şair falan değilim, olamam da zaten.
Anlatmaz hiçbir şiir,
kavuşturamaz bizi biliyorum.
Bu yalnızlık kıyametin habercisi
bunu en iyi ben biliyorum.

⋇⊶⊰⊱⊷⋇
Mutluyum aslında,
yokluğunu bile sever oldum.
Nereye gitsem onu da alıyorum yanıma.
Hesap vermiyorum kimseye.
İki kişilik bu yalnızlığı
tek yaşıyorum hayatta.
⋇⊶⊰⊱⊷⋇
Sen yutkunamadığım mısralarım
içime akan gözyaşım.
Sen kimsesizliğim!
Sen öbür yarım!
Sen kanayan yanım
ve sen benim sonunu hiçbir zaman
getiremeyeceğim şiirimsin !

꧁⋇⊶⊰♥⊱⊷⋇꧂

Aslında şiirin sonu şöyle bitiyordu
o ilk gördüğü, tanıdığı, güvendiği,
sevdiği insan değildi artık.
seven yanılmış. sevilen yabancılaşmıştı!

꧁⋇⊶⊰♥⊱⊷⋇꧂

Derleme!