Yanlış topraklara düşmüşsün sen,
Rüzgârın getirdiği bir tohum gibi,
Ne toprağın dili seni anlamış,
Ne gökyüzü sana merhamet etmiş.
Köklerin derinlere inmek istemiş,
Her katmanda taşlara çarpmış,
Her çatlaktan su aramış,
Ama susuz kalmış bir gül gibi kurumuş.
Bir fidanın en masum hâliyle,
Çoraklığın ortasına bırakılmışsın.
Yaprakların yeşermek istemiş,
Ama gövdene ağır bir hüzün sinmiş.
Yüreğinin istediği bahçe başka,
Çiçek açacağın iklim bambaşka.
Burada ne sabahın güneşi dokunmuş sana,
Ne gecenin serinliği avutmuş seni.
Ve sen,
Kendine ait olmayan bu topraklarda
Her gün biraz daha eksilmiş,
Her gün biraz daha solmuşsun.
Kayıt Tarihi : 17.11.2025 13:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!