Siyahıma beyaz olacağını sanmıştım oysa sen içimdeki umut ışığını da çaldın.
Karanlık dünyamı aydınlığa çıkaracağına inanmıştım. Asıl karanlığa terk eden sen oldun. O güzel gözlerindeki bakışların sevgi olduğuna o kadar emindim ki ama nerden bilebilirdim hiç sevilmediğini, sevmenin ne olduğunu bilmediğini.
Yanlış bir kalbin esiri olduğumun farkına vardım varmasına ama artık çok geç.
Payıma yine yalnızlık ve acı düştü.
Şaşırmadım aslında bu kadar mutluluk bile fazlaydı.
Sayende yine başladıgım noktadayım çıkmaz bir sokakta yapa yalnızım.
Şimdi çıkıp gelsen bir yalan daha söylesen inanırım. Gerçekleri yok sayacak kadar çok sevdim seni.
Eğer kral olsaydım.! Çiğneyerek tahtımı
Memleketin halkını dizlerine sererdim.
O kuvvetli hükmümle bütün tacı tahtımı
Bir tek bakışın için sana feda ederdim.
Eğer Allah olsaydım.! O heybetli, o derin
Devamını Oku
Memleketin halkını dizlerine sererdim.
O kuvvetli hükmümle bütün tacı tahtımı
Bir tek bakışın için sana feda ederdim.
Eğer Allah olsaydım.! O heybetli, o derin




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta