Yırtıp karanlığın kenarından bir parça gözlerimin ferine yapıştırdı ALLAH…
Unuttuğum nekadar karanlık varsa hatırlıyordum
Hatırladıklarım bir bir intihar ediyordu
Sensizliğin uçurumunda bir çakıl taşı olup yuvarlanıyorlardı en dibe en aşağıya en yalnızlığa
İnsanlarda karanlık konuşuyorlardı artık
Uluorta eteklerindeki haykırışları döküyorlardı
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta