Yankısız Geçit Şiiri - Muharrem Soyek

Geldi çattı yeşil gözlü bahar
Delirdi masum kanlar
Atladık hayatın damından
Estirdik aşktan vurgun, özgürlük tadından;

Aramaya çıktık sonsuz aşkın sırrını
Mor yabanı üzüm bağlarında
İçmeye durduk cennet pınarlarını
Ormanları perili masal dağlarında;

Oturup yeşil defne gölgesinde
Hülya çaldık gitarın tellerine
Çocuklar çiçekten olsunlar diye;

Masmavi batardı güneş
Yağmurlar bile çiçek çiselerdi
İşte öyle iyimser düşmüştük içimize.

Bir gün geldi acıktık
Alamadık ekmekcik
Ve hiç acımadan
“Aşk yenmez!” dedi gerçeklik;

Geçitsiz geçim derdine düştük
Sustu gitarın mavişli tınısı
Sustu kuşların menevişli cıvıltısı,
Uzak kaldık yağmuru öpen yapraklara
Azar azar soğuduk sefil ayazlarında.

Paranın çalımıyla çakıldığım yerde
Suskun düştüm aşk gişesi önünde…
Yankısız kaldı sevişken nağmeler
Nağme ki, kardelen sesiydi
Umutsuz kaldı onun da müjdesi…