Yankı Şiiri - Mücahit Kurnaz

​Yankı
​Üstte Gök, altta Yer'in arasında,
Bir Millet yaratıldı, bir kutlu vaha
Atalar il tuttu, töreler kurdu,
Dört yanda düşmanlar dize durdu.

Üstte Gök basmasa, altta Yer yarılmasa,
Senin ilini, töreni kim yıkabilir?
Oysa kandın tatlı sözüne, ipekten tuzağına,
Bıraktın hür kağanını, düştün sen esaret zindanına.

Gözümden yaş aktı, içimden yandı,
Türk-islam ruhuyla canlandırır her ânı
Altay'ın kartalı Osman Batur'a selam durdum
Dağılanı topladım, bir yuva kurdurdum.

Toprak altı ve üstü, gökte güneş ve ay
İlimle, emekle yoğur hepsini Dünya'ya yay
Topla Tüm bodunları birlikte üret, birbir say
Ellerin türküsü seni sen etmez, kasa boşsa etmez bir saray!

​Şimdi bu ses, Orhun'dan bir yankı,
Ey Türk Bodun, dinle, bu sana son nasihatı
Ötüken'den Altay'dan şaşma, bu il, bu vatan,
Titremeli, uyanmalı, kendine dönmeli,
Yoksa sen yitersin, milletin yok olur.
Birlik sendeyse, güçte sende olur
Oyuna uyan değil, oyunu kuran sen ol
Kuralları kendi menfaatlerinedir, bil ki!
Kurallara uyan değil, kuralları koyan sen ol
İki zıt güç, dengede duran değil, üçüncü güç sen ol!