Yankı Şiiri - Taha Bilal Mustafa Kekeç

Yaralarım var, evet, her biri birer nişan,
Sırtımda yükler, her biri birer destan.
Kim demiş bitti, kim demiş pes etti?
Bu kalp atışı son sözü söylemeli.
Ter damlaları toprağa düşer,
Her damlası yeni bir umudu müjdeler.
Bakma sen, düşenlere, geri dönenlere,
Bizim yolumuz ışık saçar doğru gidenlere.
Gözüm ufukta, önümde dikenli yollar,
Pes etmeyen bir ruhla büyür zorluklar.
Kalemim silah, sözlerim kurşun gibi,
Karanlığı delerim, yıldızım parladıkça.
Fırtınalar kopsa da, denizler kabarsa da,
Benim rotam belli, kalbim hep ayakta.

Taha, adım yankı olur hayatta,
Düşsem de kalkarım, kanım akar yollarda.
Mücadele ruhu zincirleri parçalar,
Gölgeden çıkıp ışıkta parlayan adımlar.

Diz çökenler, el kaldıranlar,
Bu yolu sadece cesurlar yaşar, anlar.
Gecelerim uzun ama her şafak benim,
Her acı, her yenilgi birer öğretim.
Zaman durmaz, akıp gider,
Benim hikâyem yepyeni bir başlangıcı müjdeler.
Yankı büyür, duvarları sarsar,
Her adımım yeni bir destan yazar.
Artık durduramazlar,
Zincirlerim koptu, özgürce koşar.
Terle yoğrulmuş bu topraklar benim,
Düşmana gözdağı, dostuma emin.
Her düşüşümde daha güçlü kalkarım,
Mücadele ateşiyle yanar yürek derin.
Engeller zincir ama bileğim çelik,
İnançla yürürüm, yolum hep kesik.
Her darbe, her yara bana ders bırakır,
Adım göklere yazılır, unutulmaz asla.
Taha yürür, ruhu hep ayakta.

Taha, adım yankı olur hayatta,
Düşsem de kalkarım, kanım akar yollarda.
Mücadele ruhu zincirleri parçalar,
Gölgeden çıkıp ışıkta parlayan adımlar.