Yankı Şiiri - Ayşe Betül Acarlar

Bazen
ses duyar bir dağın içinden,
ama kimin sesi çıkaramazsın.

Bir gölge geçer pencerenin önünden,
oysa perde kıpırdamamıştı.

Sararmış bir mektup açılır içimde,
tarih kısmı eksik,
hitap cümlesi silinmiş.

Bana ait olmayan anılar gibi
geziyorsun işte içimde.

Kimi zaman seninmişim gibi,
kimi zaman hiç kimsenin.

Gülüşün, bir sızı gibi karıştı hüznüme.
Unuttuğum her şeyi suluyorum,
ama bir türlü kurumuyorsun.

Belki sen değildin beklenen,
belki de hep sendin.

Kim bilir?..