Azrail seni solladı geçti der anam
Ateşin üstünden aldıklarında beni,
Külle, közle boğuşuyormuş ağzım, dilim
Yüzüm yanık, yanık ellerim.
Bizi çok ağlattın der anam,
Dayanamayacağını düşünüp içimize acı çökerken,
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Okurken hayal etmek bile acı veriyor...
GÖRECEĞİNİZ GÜNLER VARMIŞ Kİ YATATAN SİZİ BAĞIŞLAMIŞ.
güzel günler göresiniz inşallah Mustafa bey... NİCELERİNE...
Acının şiiri olmuş, inşallah kurgudur dedim okuyunca...
Yüreğinize, kaleminize sağlık
Yaşam mücadelesi yangın yerinin tam ortası değil midir? Azraille burun buruna çabalar, karda- kor sıcaklarda çileler, yeşeren umutlarla yıkılan hayaller arasındaki emeller... Tükenmemek, yeniden var olabilmek biraz da ateşle kül arasında cebelleşmek değil midir? kalemine, yüreğine sağlık.
Ustaca yazılmış usta Şair. şiirinizi o kadar içten o kadar sevgi dolu, bir o kadar da hüzün verici güzellikte yazmışsınız ki bir solukta beğenerek okudum. Çok sabırlı bir çalışma ve bir o kadar da gönül dolu sevgi.Tam puan ...........
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta