Bir defa adımladığın sokağın kokusu
cennete şirk koşar.
Ruh-u revanım
o nasıl gülmek?
Sanki basma perdelerin ardına gizlenmiş manzarasın.
Sana kör kalmış her coğrafya
birazcık kuraktır.
Biliyorum,
saramaz seni
benim tenimin kerpiç evleri
sen ihtişamı Me’va’ya komşu bir konaksın.
Kanatları sana çarpmayan kuş
bir miktar esirdir.
Saçlarını okşayan rüzgârın
uğultusu değişir.
Sesin boynunu büker,
işitme yetisini yitirmiş meleklerin.
Dizlerini tanımamış her uyku biraz eksiktir.
Yanı başın köy olsa,
yemin ederim bin şehre değişilir.
Kayıt Tarihi : 20.12.2020 13:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!