Yangın Var Şiiri - Osman Miran

Veryansın edenler göğü yaktılar,
Tutuştu her yanım yandı da yandı,
Söndürmeyi bırak seyre çıktılar,
Tutuştu ciğerim yandı ha yandı.

Gök tutuştu yere inmez dediler,
Tutuştu yüreğim yandı da yandı,
Elden gelen öğün olmaz dediler,
Sancılandı midem yandı ha yandı.

Yaz ayında kışlar görülür oldu,
Ekinler ermeden derilir oldu,
Utanmayan yüzler gerilir oldu,
Hicabımdan yüzüm yandı ha yandı.

Bulutlar yandı da hiç ağlamadı,
Ay geceye kırgın yoldaş olmadı,
Güneşim küskünmüş tekrar doğmadı,
Tutuştu şafağım yandı ha yandı.

İnsanlık öldü mü, yoksa yaşar mı?
İnsan bu duruma hiç şaşırmaz mı?
Karlar tutuştuysa sular yanmaz mı?
Tutuştu göz yaşım yandı ha yandı!

Daha söylenecek sözlerim vardı,
Tutuştu dimağım yandı da yandı,
Sevgi ormanında hoşgörü yandı,
Tutuştu umudum yandı ha yandı.

Ozan Miraniyim ezgi dizerim,
Takatim tükendi tutmaz dizlerim,
Söndürücü gelsin diye gözlerim,
Tutuştu gözlerim yandı ha yandı.

29.06.2023 07:29
İstanbul