Orhan Gülaçar Şiirleri - Şair Orhan Gülaçar

Asmalı iki katlı evimiz vardı.
Asmanın kökü alt katta ,,,
Yaprakları dalları çatıdaydı .
Kara çekirdekli tatlı ve mayhoştu .
Üzümler sarkardı balkonda ..
Bütün çatıyı kaplardı boydan boya ..

''Sonsuza kadar şarkı söyleyelim'' dedi gelincik...
-Sen piyano çal, ben keman...
''Olur'' dedi kelebek ;
-Notalar kanatlarım da yazılı...

Önce gün batımı öper denizi...
Martılar çekilir veda eder saygıyla...
Ay gelir uzun kollarıyla sarılır denize,
Balıkçıların lambaları yanar her yerde .
Gönüllerin romantik şarkısı başlar çalmaya..
Beyaz şampanya köpükleriyle ,

Şu deli gönlüm,
Tek direkli bir yelkenli.
Her gün tekneme birileri biner,
Güneşlenir eğlenir sonra inerler.
Ne ben veririm yüreğimi ,
Ne de onlar geçer gönlümden ,

Sen gelince sevdiğim imbat eser yüreğim.
Şahlanır içimin kıpır kıpır denizi
Martılar selam durur esip geldiğin yollara,
Aşk bakışlı dalarlar tepeleme sulara..
Güneş daha parlak doğar adaların ardından,
Gönül kilidi açıldı

İki kıyı , iki insan , bir deniz ..
Zorlama kardeşim kopmaz Ege !
Suyun her iki yakasına varır varan ...
Gider gelir bazen sürgün bazen efeler.
Sınır tanımaz balık kuş insan.
Baklavaları dolmaları sarmaları

Bir ağaç dikersin sulamazsan olmaz !
Bulmuşsan yüreğinin dengini ;
İnsan sevdiğini tamamlayan olsun.
Tamamlasın katsın üstüne koysun.
Çalan alan götüren değil getiren olsun ...
Tutunur o zaman köklerimiz ,

Ey...Deniz! ...
Sana yazılmış şu ömrüm...
Kollarımdan tutup, bacaklarımdan ayırsalar da beni;
Kollarım sana uzanacak , Bacaklarım senin sahillerine koşacak!..
Kafamı tutup fırlasınlar da çorak bir araziye
İnan gözüm açık gidecek ,

İnsanlık öyle kolay değil;
İlmek- ilmek, emek - emek, sevgi gerek !
Bir lokma ekmeği
Kırk kere çiğneyip düşünmek gerek.
Mazeret üretenlerden değil,
Çare bulanlardan olun !

Heyyy! ...
Beni tanıyan varmı..?
Down Sendromu genetik bir farklılıktır,
Bir hastalık değildir...
Bilin istedim...
Benim adım DOWN